Fot. Universal Music Polska / Jasmine Safaeian

O tej kanadyjskiej piosenkarce zrobiło się głośno w 2012 roku za sprawą jednego z najpopularniejszych singli minionej dekady, a mianowicie singlowi “Call Me Maybe”. Przyjrzyjmy się bliżej historii tej młodej, utalentowanej wokalistce, autorce piosenek, aktorce oraz sojuszniczce LGBT.

Wczesne życie

W latach szkolnych i studenckich życie Jepsen było mocno skupione na teatrze muzycznym. Mimo iż interesowała się muzyką pod namową nauczyciela teatru w szkole średniej wzięła udział w przesłuchaniu do Canadian College of Performing Arts w Victorii w Kolumbii Brytyjskiej i była jednym z 25 studentów, którzy znaleźli się w gronie pozytywnie przyjętych. Brała udział w takich produkcjach jak „Annie”, gdzie zagrała główną rolę, „Grease” oraz „The Wiz”. Mimo tego składała kandydaturę na kierunki związane z muzyką między innymi w Capilano University i University of British Columbia. 

Po studiach przeniosła się do Vancouver. Tam pracowała w kawiarni jako baristka oraz w cukierni, a także jako organizatorka występów typu “open mike”. Żyła skromnie, spała na rozkładanej sofie a w wolnym czasie pisała piosenki.

Kariera

W 2007 roku została przekonana przez swojego nauczyciela dramatu do wzięcia udziału w castingu do kanadyjskiej wersji Idola. Wykonała na nim swój autorski utwór “Sweet Talker”. Ostatecznie nie tylko przeszła przez przesłuchania, ale doszła do finału i zajęła trzecie miejsce, a to otworzyło jej drzwi do kariery. Wkrótce po tym wytwórnia 604 Records podpisała z nią kontrakt po tym, jak zrobiło na nich wrażenie przygotowane przez nią demo.

Jepsen wydała swój debiutancki singiel, cover piosenki Johna Denvera „Sunshine on My Shoulders” w czerwcu 2008 roku. Jej pierwszy album “Tug of War” wyprodukowany przez kanadyjskiego producenta i autora piosenek Ryana Stewarta ukazał się 30 września tego samego roku. Sprzedał się w Kanadzie w liczbie 10 000 egzemplarzy. Pochodzi z niego także tytułowy singiel„Tug of War” i „Bucket”, które zajęły miejsca w pierwszej czterdziestce kanadyjskiej listy Hot 100. Ostatnim singlem był “Sour Candy” z udziałem Josha Ramsaya z Marianas Trench. Jest to jedyny utwór, który nie został napisany przez Stawarta.

Przełom nastąpił w 2012 roku za sprawą singla „Call Me Maybe”, który jest największym hitem piosenkarki. Jest to główny singiel z drugiego międzynarodowego albumu „Kiss” wydanego w tym samym roku przez 604, Schoolboy (wytwórnię Brauna) i Interscope Records. W tych samych wytwórniach zostały również wydane wszystkie jej pozostałe wydawnictwa. Longplay zadebiutował na szóstym miejscu listy Billboard 200 i na piątym miejscu na kanadyjskiej liście przebojów. Poza tym pojawił się na listach przebojów w innych krajach na całym świecie. Drugi singiel “Good Time” nagrany z Owl City również stał się światowym hitem. Pozostałe single to “The Kiss” oraz “Tonight I’m Getting Over You”, które nie osiągnęły komercyjnego sukcesu. Na albumie pojawił się także utwór z gościnnym udziałem Justina Biebera.

W 2014 roku wróciła do aktorstwa i zadebiutowała na Broadwayu, grając główną rolę w Kopciuszku. W 2015 ukazał się jej trzeci z największych hitów „I Really Like You” i żaden kolejny singiel już nie powtórzył tego sukcesu. Utwór trafił na album “Emotion”, który mimo dobrych wyników sprzedażowych singla nie osiągnął komercyjnego sukcesu. Jedynie na rynku japońskim krążek sprzedał się w nakładzie większym niż 100 tysięcy kopii i uzyskał status złotej płyty. Był jednak wysoko oceniany przez krytyków i magazyny muzyczne. Pochodzą z niego także single “Run Away with Me” i “Your Type”. Latem 2016 wydała EP-kę “Emotion: Side B”, na której znalazły się utwory, które nie trafiły na poprzedni album.

W międzyczasie Jepsen wystąpiła w telewizyjnej adaptacji filmu “Grease” na amerykańskim kanale Fox oraz nagrała piosenkę „Everywhere You Look” do serialu komediowego “Pełniejsza chata”. Pod koniec roku użyczyła głosu jednej z postaci w filmie animowanym “Balerina”. W filmie pojawił się również jej utwór “Cut to the Feeling”, który stał się singlem.

Kolejne wydawnictwo pt. “Dedicated” brzmieniowo przypominający swój poprzednik został wydany w maju 2019 roku i nie odniósł wielkiego sukcesu sprzedażowego. Był za to dobrze oceniany przez krytyków. Artystka wyjechała do Szwecji, by pracować z takimi kompozytorami jak Patrik Berger i Noonie Bao. W trakcie pracy nad krążkiem powstało aż 200 utworów, a całość miała początkowo nosić tytuł “Music to Clean Your House To”. Premierę płyty poprzedziło wydanie singli “Party for One”, “Now That I Found You”, “No Drug Like Me”, “Julien” i “Too Much”. Rok później została wydana rozszerzona wersja zawierająca dodatkowe kompozycje pod nazwą “Dedicated Side B”. Pod koniec roku został wydany świąteczny singiel “It’s Not Christmas Till Somebody Cries”.

Ostatni album “The Loneliest Time” ukazał się w październiku 2022 roku. Uzyskał pozytywne recenzje i znalazł się w pierwszej dziesiątce sprzedaży w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii podobnie jak jej poprzednik. Longplay został napisany podczas kwarantanny przez zoom z wieloletnim współpracownikiem wokalistki Travisem Crowe. Pochodzą z niego single “Western Wind”, “Beach House”, “Talking to Yourself”, tytułowy utwór “The Loneliest Time” i “Surrender My Heart”.

3 najpopularniejsze utwory

„Call Me Maybe”

Była to najpopularniejsza kompozycja 2012 roku, która sprzedała się w liczbie 18 milionów kopii na całym świecie już w 2015 roku i znalazła się na pierwszym miejscu list przebojów w czternastu krajach – Australii, Czechach, Danii, Finlandii, Francji, Węgrzech, Luksemburgu, Polsce, Słowacji, Szwajcarii, Nowej Zelandii, Wielkiej Brytanii, Irlandii i Stanach Zjednoczonych. Utwór początkowo popularny tylko w Kanadzie został rozsławiony za sprawą Justina Biebera i Seleny Gomez, którzy o nim tweetowali. To zwróciło uwagę Scootera Brauna, menadżera Justina, z którym wokalistka pracuje do dziś. Piosenka była nominowana do dwóch nagród Grammy oraz zdobyła nagrodę MTV za najlepszy utwór 2012 roku. Pod koniec 2012 Billboard zamieścił „Call Me Maybe” na drugim miejscu listy Hot 100 Songs, Digital Songs i Canadian Hot 100.

„Good Time”

Kolejny singiel nagrany z gościnnym udziałem Owl City, który przełamał miano „gwiazd jednego hitu” dla obu wykonawców. Utwór pojawił się również na albumie wspomnianego zespołu pt. „The Midsummer Station” i osiągnął międzynarodowy sukces. Zdobył pierwsze miejsce w Kanadzie, Nowej Zelandii i Korei Południowej i znalazł się w pierwszej piątce w Australii, Francji, Japonii i Wielkiej Brytanii oraz w pierwszej dziesiątce w ośmiu innych krajach. W Stanach Zjednoczonych utwór zadebiutował na 18. miejscu listy Billboard Hot 100 a kilka tygodni później awansował na 8. miejsce.

„I Really Like You”

Ostatni jak dotąd wielki hit artystki, który nawet dziś możemy usłyszeć w rozgłośniach radiowych. Znalazł się na pierwszym miejscu list przebojów w Hongkongu i Szkocji i w pierwszej dziesiątce w Czechach, Danii, Finlandii, Japonii, RPA, Wielkiej Brytanii i w Irlandii. Zadebiutował w pierwszej dwudziestce w Kanadzie, Austrii, Niemczech, Słowacji i Szwajcarii. W Stanach Zjednoczonych zadebiutował na 39. miejscu listy Billboard Hot 100. W teledysku zagrał Tom Hanks oraz gościnne pojawił się Justin Bieber. 

Carly Rae Jepsen jest młodą, wszechstronnie uzdolnioną artystką, która przebojem wdarła się do muzycznego świata. Jej największy przebój “Call Me Maybe” ma aż 1,5 miliarda wyświetleń na YouTube i słyszymy go niemal codziennie w rozgłośniach radiowych. Pewnie każdy myślał, że kariera artystki będzie się rozwijać w ekspresowym tempie. Niestety coraz mniej o niej słyszymy. Być może związane jest to z dwoma aspektami – Scooter Braun przed kilkoma laty wyznał, iż uważa, że nie zarobi na niej tyle pieniędzy co na innych artystach i woli zainwestować swój czas w karierę Justina Biebera czy Ariany Grande. Druga sprawa, że podczas pracy nad albumem “Emotion” postanowiła pójść we własnym kierunku nawet kosztem mniejszego sukcesu komercyjnego i kontynuowała ten pogląd podczas pracy nad kolejnymi wydawnictwami. Niemniej, na pewno długo nie zapomnimy jej największego hitu.

Autor tekstu: Benita Laskowska